Een muur in Gent. Een pvc-buis duikt op uit het niets, klimt omhoog langs een met cement bezette muur. Een kabel ontsnapt en draait naar rechts de zon tegemoet, stevig bevestigd, haak na haak, strak in het gelid.
Enkele barsten, dichtgesmeerd met zwarte pek. Waarom weten we niet. Allicht drong er vocht door in de achterliggende woning. Lege gaten. Een deel van een kram bleef achter, sporen van roest.
De hoge muur wordt laag. De cementbezetting ruimt plaats voor witgevoegde stenen. Afdekstenen beschutten tegen de regen. Een andere muur van rode bakstenen op de achtergrond.
De dichtgesmeerde voegen verdwijnen. De muur wordt opnieuw hoger, waarom is niet duidelijk.
Terug de schaduw in. De witgrijze aanslag verdwijnt. Zwarte druipsporen.
Een andere muur verschijnt. Zonder verband aangebouwd tegen de eerste muur. Rode bakstenen, roetaanslag. Waarschijnlijk recuperatiemateriaal. De kabel verdwijnt. Waar naartoe weten we niet. Maar dat is niet belangrijk. Aan alles komt een eind.
Gewoon maar een muur, ergens in Gent. En een kabel.