Dolf Geudens, geboren in Antwerpen in 1954, is een uitgesproken klassieke stillevenschilder, die op basis van de Nederlandse en de Vlaamse traditie een heel eigen plaats inneemt in de hedendaagse Belgische schilderkunst.
Niettegenstaande zijn werk totaal anders is heeft Dolf toch een grote bewondering voor het werk van Vermeer, een vermaarde Hollandse meester. Daarnaast werd hij tijdens zijn opleiding aan de academie vooral beïnvloed door Giorgio Morandi, in zijn ogen de grootste Italiaanse schilder van de 20ste eeuw. Die schilderde gedurende ruim 50 jaar vooral stillevens, op een heel eigen manier. Heel poëtisch en ingehouden en toch heel emotioneel. Van hem leerde hij dat het onderwerp er niet toe doet, dat je met het schilderen van alledaagse voorwerpen ook universeel menselijke gevoelens kunt uitdrukken. Magritte bv. schilderde een pijp en schreef eronder “ceci n’est pas une pipe”. Dat geldt ook voor zijn werk. Hij is bezig met vormen en volumes, ritme en balans, iets dat hij ook puur abstract zou kunnen uitwerken, maar het figuratieve geeft er extra structuur aan.
Gert Lindner, directeur van het Panorama Museum in Bad Frankenhausen, Duitsland, omschrijft het Dolfs’ werk als volgt:
“The merely medium-sized to small still lifes of Geudens are showpieces of subtle fine painting, very carefully produced with oil paint on hardboard (masonite).
As a result of the old technique of painting in layers on average no more than ten paintings a year are made. The paintings are characterized by simplicity and sobriety. The compositions are either closed and pyramidally arranged or parallely reduced on a centrally placed object. Also typical for his work are expressiveness and tangibility of what is depicted, and a harmony of colours exactly attuned to the atmosphere of the image, complementary or enriching, but always maintaining its freshness and avoiding every nostalgic gallery mood.
While all items (fruit, bottles, stone pitchers, earthenware plates, boxes and jugs, or other old domestic utensils) are reproduced very precisely as objects, both fore- and background – usually indifferent material scenes without much depth – become vibrant colour fields with an endless abundance of fine nuances. Reflections, gloss and shadows raise the delicacy of the painter’s piece of work who immerses the objects of the composition in a soft, velvet light, mostly slanting from the left. Everything showy and explicitely theatrically staged or coincidental and anecdotal is avoided, such as exaggerated trompe l’oeil effects and literal or symbolical attributes.
The rather austere, almost ascetic character of his compostions is the expression of a sublimation of sobriety looking for beauty in simplicity, in order to lift it to something great.
In this way the still life of Geudens becomes a metaphore for life itself, for the ambivalence between being and not-being, for the profane presence of things as well as their solubility in time and space and their physical transcience.”
De werken van Dolf werden tentoongesteld in België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en de Verenigde Staten, en sinds het voorjaar van 2013 is hij ook zaakvoerder van galerie Ruimte 34, gelegen in de Cobdenstraat te Antwerpen. Hij exposeert er vooral jonge kunstenaars met als enig criterium: “ik moet affiniteit voelen met het werk”.
Van 10 tot 26 november 2017 stelt hij er onder de titel “It ISN’T …, ISN’T it?” een selectie van zijn eigen werk ten toon, samen met foto’s van bijna-buurman Rudi Wouters. Een stimulerende confrontatie, want de schilderijen van Dolf zijn kleine, met fotografische precisie geborstelde stillevens en de foto’s van Rudi zijn grote abstracte composities, die aanleunen bij het werk van de Amerikaanse schilder Mark Rothko.
Klik hier voor enkele sfeerbeelden van de tentoonstelling en de schilderijen van Dolf.